Կառավարության վերջին նիստի ժամանակ Նիկոլ Փաշինյանն անդրադարձավ որոշ թանգարանների գոյության նպատակահարմարության հարցին։
Մի կողմ թողնենք այն մտավախությունները, որ այս կերպ, վաղուց փորձարկված եղանակով, հնարավոր է աչք է դրվել հերթական տարածքի վրա։ Դա չենք քննարկում։
Այստեղ գլխավոր հարցը հետևյալն է․ արդյոք ներկա կառավարության ղեկավարը բարոյական իրավունք ունի՞ խոսելու թանգարանների լինել-չլինելու շուրջ:
2019-2022 թթ․ ընթացքում իմ նախաձեռնությամբ ու իմ անձնական միջոցների հաշվին Գյումրիում երեք թանգարանային ցուցադրություններ եմ կազմակերպել, որոնք դարձել են սիրված վայրեր քաղաք այցելող հարյուրավոր զբոսաշրջիկների համար։
«Հայուհի» և «Հայկական ազգային խորհրդանշանների» թանգարանները կազմակերպելու համար դիմել էի ԿԳՄՍ-ի պետական դրամաշնորհ ստանալու մրցույթին՝ ակնկալելով փոքր ինչ թեթևացնել ֆինանսական բեռը։
«Հայուհի» թանգարանի պարագայում ԿԳՄՍ նախարարությունը մերժեց իմ հայտը, այն հիմնավորումով, որ այդ թանգարանի տարածքում սրճարան է բացվելու։
Երեք տարի է ինչ գործում է այդ թանգարանը, սակայն հազարավոր այցելուներ կարող են հաստատել, որ այնտեղ սրճարան չի գործել բացման օրվանից։
«Հայկական ազգային խորհրդանշանների թանգարան»-ի պարագայում հայտը մերժվեց առանց որևէ հիմնավորման՝ թերևս «ազգային» բառի ազդու ու ահարկու հնչեղությունից վախենալով։
Ի՞նչ անուն տալ այս որոշումներին, պարոն Փաշինյան։
Այո, ճիշտ եք։ Դա կոչվում է ԿՈՌՈՒՊՑԻԱ։ Դա կարող է հաստատել նաև ԿԳՄՍ նախկին նախարարը, ով, ի դեպ, այս պահին հանդիսանում է Ձեր աշխատակազմի ղեկավարը․․․
Հայկ ԴԵՄՈՅԱՆ